Η 19η Μαΐου 1919, υπήρξε ημέρα σταθμός στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Ήταν η ημέρα, που αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα ο Κεμάλ Ατατούρκ. Από εκεί, θα ανασυγκροτούσε τις δυνάμεις των Νεότουρκων και θα άρχιζε την μεγάλη αντεπίθεση σε όλα τα Μικρασιατικά μέτωπα, που σαν αποτέλεσμα θα είχε τον αφανισμό του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου, της «βαθιάς Ελλάδος» των μεσαιωνικών ιστοριογράφων. Η μέρα αυτή, έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης και τιμής των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Γενοκτονίας τις συνέπειες της οποίας βιώνουν ακόμη οι Πόντιοι που αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς για άλλη μια φορά, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα και να οδηγηθούν κύρια από την Γεωργία σε Ελλάδα και Κύπρο.Ο Κυπριακός τύπος της εποχής, με άρθρα και ανταποκρίσεις κάλυψε σε έκταση τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής, αλλά και το Ποντιακό ζήτημα. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας «Ελευθερία» στις 24/6 Ιανουαρίου 1922 με τίτλο: «Η τραγωδία του Πόντου. Εξόντωσις των Χριστιανών της Ανατολής. Έκλησις προς την Κοινωνίαν των Εθνών». Στο άρθρο αυτό αποτυπώνονται οι βίαιοι εκτοπισμοί στη Μικρασιατική γή, καθώς επίσης και τα εγκλήματα των Νεότουρκων σε βάρος των Ελλήνων.Ευρεία κάλυψη στον Κυπριακό τύπο έτυχε και η υποδοχή και φιλοξενία των Μικρασιατών προσφύγων στο νησί. Η τότε αποικιακή Κυβέρνηση, αρνείτο πεισματικά την αποβίβαση από τα ιστιοφόρα, Μικρασιατών προσφύγων μη Κυπριακής καταγωγής. Απαιτούσε την προώθηση τους στην Ελλάδα, παρόλες τις κακουχίες που είχαν υποστεί από τους διώκτες τους, αλλά και το περιπετειώδες ταξίδι του ξεριζωμού. Για την απάνθρωπη αυτή μεταχείριση των προσφύγων, έγινε διάβημα του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου προς τις Αποικιακές αρχές τον Δεκέμβριο του 1922.Όσο η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων, αρνείται ουσιαστικά να συμφιλιωθεί με το αμαρτωλό παρελθόν της. Όσο δε η πολιτισμένη ανθρωπότητα τηρεί και αυτή, ένοχη στάση στο ζήτημα των δύο αυτών γενοκτονιών, ουσιαστικά αποδέχεται την επανάληψη τέτοιων φαινομένων. Ο Αδόλφος Χίτλερ, όταν ερωτήθηκε από τους επιτελείς του ποιες θα είναι οι συνέπειες και ποια η διεθνής αντίδραση στη γενοκτονίας των Εβραίων, απάντησε κυνικά: «Ποιος θυμάται σήμερα, τη γενοκτονία των Αρμενίων και τις σφαγές των Ελλήνων»;
Στην Τουρκία και ειδικά στην περιοχή του Πόντου, παραμένουν μέχρι σήμερα δεκάδες χιλιάδες κρυπτοχριστιανοί, οι οποίοι στερούνται των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Συνεχίζεται η λεηλασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Τείνει να εξαφανιστεί κάθε τι Ελληνικό. Αρκεί να αναφερθεί ότι στις επτά Μητροπόλεις του Πόντου, υπήρχαν πέραν των 1.830 εκκλησιών και στα εκπαιδευτήρια του Πόντου φοιτούσαν 85.000 Έλληνες μαθητές.Όπως εύστοχα αναφέρει ο καθηγητής Κώστας Φωτιάδης, «Ο Ποντιακός Ελληνισμός ατύχησε να δοκιμάσει όλες τις κατηγορίες των πράξεων που αναφέρονται στη σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας, όπως αυτή ψηφίστηκε στις 9.12.1948 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών». Η αναγνώριση από την ίδια την Τουρκία, των γενοκτονιών των Ποντίων και Αρμενίων, αλλά και του εγκλήματος της εισβολής στην Κύπρο το 1974, θα την απελευθερώσουν από το ένοχο παρελθόν της και θα αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει μέρος της πολιτισμένης ανθρωπότητας, αφομοιώνοντας ουσιαστικά τις μεγάλες αξίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου