Copyright (c) Myself.gr 2009
Αισιόδοξος και cool, ο συνθέτης δεν πικραίνεται για ό,τι χάθηκε, αλλά περιμένει το καινούργιο, όποτε κι αν έρθει. Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που έχει κρατηθεί μακριά από τα ΜΜΕ; «Είναι μια πάγια αρχή που έχω, να μην απασχολώ τον κόσμο αν δεν έχω κάτι να παρουσιάσω. Να μην υπάρχω ίσα ίσα για να μην με ξεχάσουν. Δεν ξεχνάει ο κόσμος τόσο εύκολα. Ξέρω το target group μου και δεν σπαταλιέμαι σε Μέσα που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με το δικό μου κοινό» λέει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.
Μιλώντας για το σήμερα, ο συνθέτης αναφέρει: «Στο παρελθόν ζούσαμε μια εποχή που δεν τη θεωρούσαμε ονειρική, αλλά κανονική. Τώρα έχει μυθοποιηθεί λίγο, στα νέα παιδιά. Οι κόρες μου μου λένε “τι τυχερός ήσουν που έζησες τη δεκαετία του ’50”. Εκείνο τον καιρό, όμως, το θεωρούσαμε κάτι απολύτως φυσιολογικό». Με την εμπειρία που διαθέτει, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης απαντάει και σε εκείνα τα ταλέντα που νοιώθουν «αδικημένα»: «Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους ταλέντα. Επειδή πέρασα κι εγώ από αυτό το καθεστώς των δισκογραφικών εταιρειών –“να το ακούσουμε”, “δεν το ακούσαμε”, “πέρνα την άλλη εβδομάδα”–, εκ των υστέρων κατάλαβα κάτι: Χωρίς να το ξέρουν ούτε οι ίδιες οι εταιρείες, λειτουργούν σαν ένα είδος προστατευτικού φίλτρου, απομονώνοντας τα “ψώνια” από αυτή την ιστορία. Στο χώρο του θεάματος, πέρα από το ταλέντο, χρειάζονται και κάποιοι μηχανισμοί άμυνας στις δυσκολίες. Αυτές οι δυσκολίες, που οι περισσότεροι συναντούν στην αρχή κυρίως, λειτουργούν θετικά, ώστε να κάνει κανείς ένα άλλο επάγγελμα, στο οποίο θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα. Αυτός ο χώρος χρειάζεται γερά νεύρα και συγκρότηση». Και συνεχίζει μιλώντας για το σήμερα: «Η εποχή μας δεν παράγει ταλέντα. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση, που, με την εξάπλωση της τεχνολογίας, έχουμε ξεφύγει από το εθνικό τραγούδι και έχουμε πάει στο παγκόσμιο. Αλλά είναι ακόμα μετέωρα τα πράγματα. Θα ξαναγίνουν σπουδαία πράγματα, όπως συνέβησαν τη δεκαετία του ’60. Απλώς τώρα περνάμε από τον ηλεκτρισμό στα ηλεκτρονικά. Είναι ένα μεγάλο βήμα, που κάποια στιγμή θα καταλήξει. Τώρα, αν θα προλάβουμε να δούμε το αποτέλεσμα, δεν είμαι σίγουρος. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα τα προλάβουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Μεταφέρουμε ένα μήνυμα προς το μέλλον. Κάποιοι θα το διαβάσουν λίγο αργότερα».
Μιλώντας για το σήμερα, ο συνθέτης αναφέρει: «Στο παρελθόν ζούσαμε μια εποχή που δεν τη θεωρούσαμε ονειρική, αλλά κανονική. Τώρα έχει μυθοποιηθεί λίγο, στα νέα παιδιά. Οι κόρες μου μου λένε “τι τυχερός ήσουν που έζησες τη δεκαετία του ’50”. Εκείνο τον καιρό, όμως, το θεωρούσαμε κάτι απολύτως φυσιολογικό». Με την εμπειρία που διαθέτει, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης απαντάει και σε εκείνα τα ταλέντα που νοιώθουν «αδικημένα»: «Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους ταλέντα. Επειδή πέρασα κι εγώ από αυτό το καθεστώς των δισκογραφικών εταιρειών –“να το ακούσουμε”, “δεν το ακούσαμε”, “πέρνα την άλλη εβδομάδα”–, εκ των υστέρων κατάλαβα κάτι: Χωρίς να το ξέρουν ούτε οι ίδιες οι εταιρείες, λειτουργούν σαν ένα είδος προστατευτικού φίλτρου, απομονώνοντας τα “ψώνια” από αυτή την ιστορία. Στο χώρο του θεάματος, πέρα από το ταλέντο, χρειάζονται και κάποιοι μηχανισμοί άμυνας στις δυσκολίες. Αυτές οι δυσκολίες, που οι περισσότεροι συναντούν στην αρχή κυρίως, λειτουργούν θετικά, ώστε να κάνει κανείς ένα άλλο επάγγελμα, στο οποίο θα μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα. Αυτός ο χώρος χρειάζεται γερά νεύρα και συγκρότηση». Και συνεχίζει μιλώντας για το σήμερα: «Η εποχή μας δεν παράγει ταλέντα. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση, που, με την εξάπλωση της τεχνολογίας, έχουμε ξεφύγει από το εθνικό τραγούδι και έχουμε πάει στο παγκόσμιο. Αλλά είναι ακόμα μετέωρα τα πράγματα. Θα ξαναγίνουν σπουδαία πράγματα, όπως συνέβησαν τη δεκαετία του ’60. Απλώς τώρα περνάμε από τον ηλεκτρισμό στα ηλεκτρονικά. Είναι ένα μεγάλο βήμα, που κάποια στιγμή θα καταλήξει. Τώρα, αν θα προλάβουμε να δούμε το αποτέλεσμα, δεν είμαι σίγουρος. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα τα προλάβουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Μεταφέρουμε ένα μήνυμα προς το μέλλον. Κάποιοι θα το διαβάσουν λίγο αργότερα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου