Η σιωπή πριν την καταιγίδα...
Κυριολεκτικά "κληρώνει", αφού από την ελληνική πλευρά δεν υπάρχει -το ξέρουμε πια- συνομιλητής. Οι μοιραίοι ΓΑΠ και Βενιζέλος, παρακολουθούν από την κερκίδα τις διαμορφούμενες αποφάσεις για την δυσμένεια των οποίων έχουν αποκλειστικά την ευθύνη. Τάχουμε πει και ξαναπεί.
Η διαχείρισή τους υπήρξε καταστροφική. Έπνιξαν κάθε ευκαιρία να μπούμε σε τροχιά ανάκαμψης επειδή έκαναν τον διαιτητή ανάμεσα στις αγαπημένες τους συντεχνίες και την τρόικα, επειδή ανέβαλαν μέχρι θανάτου κάθε διαρθρωτική μεταρρύθμιση, επειδή ξέσπαγαν στο παρά πέντε κάθε δόσης κατά των μισθωτών και της χρεοκοπημένης μεσαίας τάξης με φόρους και περικοπές, επειδή αδιαφόρησαν για την εκπόνηση ή υιοθέτηση οποιασδήποτε εναλλακτικής πρότασης.
Κρατικοδίαιτοι μπήκαν στην κρίση, κρατικοδίαιτοι βγαίνουν από την διαχείριση. Πάνε να σώσουν το πελατειακό τους κράτος χρεοκοπώντας το λαό, πάνε να σώσουν το "σύστημα" καταδικάζοντας τη χώρα για μια δεκαετία ακόμα στην ύφεση. Προσλαμβάνουν ειδικούς φρουρούς, εξαιρούν ιεράρχες και στρατιωτικούς, δίνουν καταφύγιο στους δικούς τους εδώ κι εκεί στα υπουργεία, παραγγέλνουν φρεγάτες. Εκεί είναι το μυαλό τους και πουθενά αλλού.
Την ίδια ώρα στην Ευρώπη κυριαρχούν δυσοίωνες σκέψεις.
Αντί για την ενοποίηση κυριαρχεί ο γερμανικός εγωισμός.
Αντί για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κυριαρχεί το δυνατό έθνος κατά των αδυνάτων και οι πολιτικοί ρεβανσιστές κατά των οπαδών της αναδιανομής του εισοδήματος και της ανάπτυξης ανάμεσα σε Βορρά και Νότο.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο λαός μας, καλείται να υποστεί το μαρτύριο της σταγόνας, τον αργό θάνατο, την απομόνωση για να μην μολύνει ο ελληνικός ιός την "υγιή" κεντρική Ευρώπη. Παγιδευμένος θεσμικά στις συνταγματικές ρυθμίσεις του δικομματισμού, παγιδευμένος πολιτικά από ένα ακατάλληλο και πελατειακό πολιτικό προσωπικό, κουρασμένος από το καθημερινό freak show των επίσης κρατικοδίαιτων ΜΜΕ, ψάχνει τρόπο να εκτονώσει την αγωνία του αλλά κυρίως να ανακτήσει κάποια επιρροή στις εξελίξεις.
Όπως λέει και ο Α. Γιάνναρος., στο fb "Είπαμε ότι μια κακή λύση(ευρωπαικό σχέδιο) είναι καλύτερη από μία μη λύση (χρεοκοπία). Άν είναι όμως να επαναλάβουμε το παράδειγμα της Αμερικής και να επωμιστούμε οι φορολογούμενοι τα βάρη από τις κρατικοποιήσεις των τραπεζών και να ζήσουμε μια λιτότητα διαρκείας για να την βγάλουνε καθαρή οι αεριτζήδες συυγγώμη αλλά εγώ δεν υπογράφω την καταδίκη μου.Το κράτος δεν είναι εταιρία με κέρδη και ζημιές, αλλά απαρτίζεται από ανθρώπους."
Ή ο Κ. Ανδρέου σε σχόλιό του: "Εγώ αν είναι να μπούν επίτροποι χωρίς δημοκρατική-συνταγματική κάλυψη, θα προτιμήσω την επιστροφή στην δραχμή. Θεωρώ σαχλαμάρες, αυτά τα σχέδια. Η μόνη εκχώρηση κυριαρχίας, που με βρίσκει σύμφωνο είναι αυτή σε μια Πολιτική-Οικονομική οντότητα, στις Ηνωμένες πολιτείες της Ευρώπης. Τίποτε λιγότερο. Απέναντι σε οτιδήποτε άλλο, προτιμώ την Ελλάδα της δραχμής. Μιa ΕΕ με κράτη μη-κράτη, με κράτη-προτεκτοράτα, είναι μια εχθρική ΕΕ."
Προφανώς η έγκριση των όποιων αποφάσεων της ΕΕ για την Ελλάδα, δεν μπορεί πια να θεωρείται δεδομένη από τους Έλληνες -και δεν μιλώ για την "Βουλή των Ελλήνων", μιλώ για τον λαό. Και όχι μόνο από τους εξ αρχής αντιμνημονιακούς, δεξιούς και αριστερούς - που έβαλαν πλάτη για να μην εφαρμοστεί τίποτα από τα καλά του μνημονίου-, ούτε τους ελληναράδες του ανάδελφου έθνους που επιβουλεύονται οι προτεστάντες σταυροφόροι, αλλά, και από τους φίλους της Ευρώπης και οπαδούς των δίκαιων μεταρρυθμίσεων. Προφανώς η αντοχή έχει εξανεμισθεί και η υπομονή έχει εξαερωθεί.
Χωρίς ισχυρή αναπτυξιακή διέξοδο, κανένα νέο σενάριο συνεχιζόμενου μαρτυρίου λιτότητας και φτώχειας χωρίς προοπτική δεν θα γίνει αποδεκτό. Καλύτερα πραγματικά να τινάξουμε στον αέρα λιτότητες και πελατειακό κράτος μαζί, και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας, παρά να ανεχόμαστε άλλο να παραμένουμε ανάμεσα στη σκύλα μιας καταστροφικής διαχείρισης και την χάρυβδη μια δεσποτικής εποπτείας χωρίς νομιμοποίηση πέραν της ισχύος.
Οι εκλογές έρχονται, αφού οι 180 ψήφοι δεν θα βρεθούν και η Βενιζελική παραδοχή της ανάγκης τους ισοδυναμεί με αναγγελία αποχώρησης. Και παρότι στοιχίζουν ακριβά σε τέτοιες συνθήκες είναι οι μόνη εκδοχή που θα αποσυμφορήσει, έστω και εικονικά, έστω και σαν ευκαιρία, την ασφυξία που όλοι νοιώθουμε στον λαιμό μας.
Και πράγματι, είναι μια ευκαιρία ο "σοφός" λαός να απαλλαγεί από τις αυτοδυναμίες και τον δικομματισμό και να επιβάλλει πολυκομματικές κυβερνήσεις για την συνέχεια - όποια κι αν είναι αυτή.
Ακόμη κι εκείνη της Αργεντινής...
Γιατί από το ολότελα καλή κι η ...στάση πληρωμών.
Οπότε Ευρωπαίοι, προσοχή τι αποφασίζετε - αν στηριζόσαστε στις διαβεβαιώσεις του Μπένυ απλά θα χάσετε την Ελλάδα. Και πολλά άλλα μαζί...
Αν πνίξετε το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης στην πρόσκαιρη γερμανική ισχύ, αν αντί για ελπίδα γίνετε ζυγός το πιθανότερο είναι να ξυπνήσετε πρόωρα τα εθνικά αντανακλαστικά Και ως γνωστόν "του Έλληνος ο τράχηλος..."
Ένας φανατικός οπαδός της Ενωμένης Ευρώπης των Λαών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου