Πολιτικοί και εντιμότητα: Η περίπτωση του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη

Πολιτικοί και εντιμότητα: Η περίπτωση του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη

Ας μιλήσουμε για πολιτική, εντιμότητα και τους πολιτικούς του σήμερα, οι οποίοι είναι πασίγνωστο ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν γίνει φτωχότεροι ασχολούμενοι με τα κοινά και ας θυμηθούμε μία παλαιά ιστορία και έναν παλαιό πολιτικό. Υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδος, καθώς επίσης και υπουργός οικονομικών την κρίσιμη εκείνη περίοδο του 1922 όταν η Ελλάς αναζητούσε χρήματα σε κάθε γωνιά της Ευρώπης για τον πόλεμο κατά του Κεμάλ και εύρισκε παντού πόρτες κλειστές. Δεν έχω τον χώρο στο άρθρο αυτό να επεκταθώ στο πως η Ελλάς βρισκότανε όντας νικήτρια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σε τόσο δεινή οικονομική θέση. Για το θέμα είχε γράψει σχετικό άρθρο ο διδάκτωρ οικονομολόγος κ. Χεκίμογλου με τίτλο «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ», στο οποίο με στοιχεία αποδεικνύει την κυριολεκτική λεηλασία της Ελλάδος από την Αντάντ.
Σαν υπουργός οικονομικών λοιπόν, ο αείμνηστος Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης προέβη στο μέτρο του εσωτερικού δανεισμού, κόβοντας την δραχμή στα δύο. Όποιος δηλαδή είχε εκατό δραχμές την επομένη ημέρα του νόμου είχε πενήντα. Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης πριν ασχοληθεί με την πολιτική υπήρξε εξαιρετικά επιτυχημένος μηχανικός.
Έργο του το μέγαρο Μελά, αλλά και τα έργα της διανοίξεως της διώρυγας της Κορίνθου και πολλά άλλα. Από την εργασία του είχε αποκτήσει δύο ακίνητα στο κέντρο των Αθηνών. Δεν διέθετε όμως καταθέσεις. Για να μη κατηγορηθεί για το ιδιαίτερα σκληρό οικονομικό μέτρο που πήρε, την προηγουμένη της δημοσιεύσεως του νόμου υποθήκευσε τα ακίνητά του, παίρνοντας δάνειο 225 χιλιάδων δραχμών (επρόκειτο για μυθώδες ποσό την εποχή εκείνη), το οποίο δεν είχε ανάγκη και το οποίο πήρε λόγω ακριβώς της θεσπίσεως του νόμου. Την επομένη ακριβώς ημέρα της δημοσιεύσεως του νόμου ο πολιτικός Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης είχε χάσει 112.500 δραχμές με δική του θέληση, δίδοντας ένα ξεχωριστό παράδειγμα εντιμότητος.
Λίγους μήνες μετά ο μεγάλος αυτός πατριώτης εκτελέστηκε άδικα σαν προδότης από αυτούς που γυρίζοντας νικημένοι από την Μικρά Ασία εδέχοντο να τους χειροκροτεί το αλαλάζον πλήθος. Αναφέρομαι στην περίφημη δίκη των έξι και βεβαίως στην Μικρασιατική καταστροφή, την οποία ακόμη και σήμερα εκατό σχεδόν χρόνια μετά δεν έχουμε το θάρρος να την δούμε κατάματα σαν ιστορικό γεγονός. Φορτώσαμε τα πάντα σε κάποιους πολιτικούς, αγνοώντας το αναμφισβήτητο γεγονός ότι και άμυνα στην Σμύρνη μπορούσε να υπάρξει και πολλά άλλα μπορούσαν να έχουν γίνει, μεταξύ των οποίων ασφαλώς και το να κρατήσουμε την Ανατολική Θράκη, την οποία απόλυτα από στρατιωτικής πλευράς ελέγχαμε.
Αυτή ήταν η Ελλάδα του 1922, αυτή ήταν η Ελλάδα και των αρχαίων χρόνων όταν εξορίζετο ο Αριστείδης επειδή είχε το θράσος να είναι δίκαιος, καθώς και ο νικητής της ναυμαχίας της Σαλαμίνος Θεμιστοκλής! Πράγματι, η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, αλλά από τον Πρωτοπαπαδάκη, που έχασε την περιουσία του για να μη υπάρξει έστω και η ελάχιστη αμφιβολία για την εντιμότητά του μέχρι τους σημερινούς πολιτικούς με τις επαύλεις, τα κότερα και τις offshore εταιρείες υπάρχει κυριολεκτικά ΧΑΟΣ!