Διαβάζω τις θέσεις που εκφράζουν συνάδελφοι σχετικά με τις εκλογές του ΠΣΑΤ. Διαπιστώνω με θλίψη ότι κάποιοι εξ αυτών κάνουν λόγο για το «Εμείς» και δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους όχι μόνο στον ΠΣΑΤ, ούτε σε εκδήλωση του. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Η ουσία είναι αλλού.
Ο ΠΣΑΤ και η 60χρονη ιστορία του είναι πάνω από πρόσωπα. Αυτό που έχει σημασία είναι ο ΠΣΑΤ να μείνει ζωντανός και να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο και τις κατευθύνσεις του. Για να γίνει αυτό όντως πρέπει να επικρατήσει το «Εμείς» Πως όμως θα επικρατήσει το εμείς; Όταν ακόμη και σε αυτή την πρωτόγνωρη χρονική στιγμή για την χώρα και τον χώρο των αθλητικών συντακτών με όσα συμβαίνουν καθημερινά, επικρατούν νοοτροπίες του παρελθόντος, τότε πόσο μπορεί να ήμαστε αισιόδοξοι; Τι εννοώ; Παραμονές των εκλογών ξαφνικά εδώ και χρόνια «Θυμούνται» τον ΠΣΑΤ (Να ενοχληθούν αυτοί που λειτουργούν έτσι). Δυστυχώς διαπιστώνω για μια ακόμη μία φορά ότι κάποιοι και πάλι θα αναλωθούν στη συνήθη πρακτική ,να προτάσσουν τους μεν κατηγορώντας τους δε, με ότι τους έρθει στο μυαλό. Αυτοί λοιπόν που θα αποφασίσουν να ψηφίσουν στις εκλογές του ΠΣΑΤ, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν θα πρέπει να παρασυρθούν από επιφανειακά κριτήρια. Γιατί η συμπάθεια και η αντιπάθεια που μπορεί να έχει κάποιος με κάποιον τις περισσότερες φορές χωρίς να τον ξέρει, αλλά με κριτήριο γιατί του το είπε κάποιος, είναι επικίνδυνο κριτήριο ειδικά αυτή την περίοδο. Σε καμία περίπτωση αυτή η διαδικασία των εκλογών δεν πρέπει να γίνει πεδίο για να βγάλουν τα εσώψυχα τους. Τα κριτήρια πρέπει να είναι ουσιαστικά και διευκρινίζω ΠΣΑΤ έχει 6.000 ευρώ το μήνα λειτουργικά έξοδα και τρώνε ψωμί δυο οικογένειες. Μέσα σε αυτά φυσικά δεν είναι ούτε γιορτές ,ούτε σεμινάρια, ούτε μετακινήσεις. Δηλαδή 72.000 ευρώ το χρόνο,100.000 ευρώ δηλαδή. Ο ΠΣΑΤ χρειάζεται 300.000 ευρώ την τριετία. Μέσα σε αυτή την κρίση που χορηγικά δεν κινείται φύλλο, ο Σύνδεσμος δεν οφείλει ευρώ. Αυτά σχετικά με το οικονομικό. Από εκεί και πέρα. Λαμβάνοντας υπ όψιν τα προβλήματα που υπάρχουν στην καθημερινότητα και τον χώρο μας, ο ΠΣΑΤ πρέπει να συνεχίσει να έχει την ανεξαρτησία του ώστε να μπορεί να αντιδρά στις ορέξεις όχι μονό προσώπων αλλά και φορέων που ενοχλούνται με τις θέσεις του. Ας αναρωτηθεί ο κάθε ένας από εμάς τι μπορεί να κάνει. Αυτό που είναι κυρίαρχο πάντως, έχει να κάνει με την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ΠΣΑΤ. Και αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί στην ουσία πριν την εκλογική διαδικασία. Όλα τα αλλά αν πράγματι υπάρχει ουσιαστική διάθεση μπορεί να γίνουν με συνεργασία. Έχουν τον τρόπο αυτοί που θα εκλεγούν να κάνουν πράξη αυτά που υποστηρίζουν; Αν ναι, ιδού το πεδίο δόξης λαμπρό. Αν όχι ας αναλογιστούν την κρισιμότητα των στιγμών που περνάμε και τις ευθύνες που αναλαμβάνουν. Και απέναντι στην ιστορία, και απέναντι στην συνέχεια του ΠΣΑΤ.
Προσωπικά ως απλός στρατιώτης κοιμάμαι σε δευτερόλεπτα τα βράδια με καθαρή καρδιά και συνείδηση.
Τα ξαναλέμε…
Αντώνης Αντωνόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου